« Morse ne welis plac’h ken divalo ! »
« N’eus forz, » eme C’halloudus, « me a rank gwelout anezi. »
Spontet eo ivez gant an daou leon. Hag heñ :
« Gwir eo, plac’h ken difetet ne voe biskoaz ! »
« Me a ya da welout anezi, memes tra, » eme Veur.
Mont a ra.
« Deomp ac’han, » eme Vras neuze, « ha lezomp hor breur da c’hoari e-giz ma karo. »
Hag int en hent.
…Meur, eta, a ya. Gwelout a ra an daou leon.
« Garc’h ! » emezañ, « gwasoc’h loened ne voe ket, war a gredan. Pe seurt chas eo ar re-mañ ’ta gant bleo keit-se war o chouk ?… Met an dra-ze ne ra netra. »
Hag heñ ha lammat dreist an nor er porz. Sevel a ra e benn hag, e toull eur prenestr, e wel eur plac’h koant-koant, ken na oa ket unan-all war an douar eun hanter ker koant hag hi.
« Demat d’eoc’h, plac’h ar goanta, » eme Veur. « Pemp kant leo am eus graet evit dont d’ho kwelout, ha komz ganeoc’h a garfen, ma roit aotre d’in da vont betek ennoc’h. »
« Serret eo an doriou, hag an alc’houeziou a zo gant va zad. »
« Me a yelo memes tra, ma roit urz d’in. »
« Ma, deuit. »
Hag en eul lamm emañ heñ en he c’hambr. Laouen e oa-hi, ha bouchat a eure d’ezañ… Deuet an noz, heñ a lavaras e oa mall d’ezañ mont kuit, rak e zaou vreur a oa ouz e c’hortoz.
« Leal a vefe d’eoc’h kas ac’hanoun ganeoc’h, » eme ar plac’h yaouank, Gwener he ano.
« Memes tra, » eme Veur : « met penaos ? »
« Azezit war ar skabell-mañ ha livirit : Me ’garfe beza e lec’h-mañ-lec’h, ha raktal e viot eno. »
Azeza a ra Meur war ar skaon. Gwener a ya war e varlenn, hag heñ :
« Me ’garfe beza e Gorre. »
Eun hantereur goude edo e Gorre. Prena a ra eun ti eno, hag ez a da gavout roue ar vro-ze da c’houlenn labour digantañ.
« Pe vicher a rez ? » eme ar roue.
« Marichal oun. »
