Hag ar roue a c’halvas Magetpell.
« Disec’h al lenn a zo aze, a-barz an noz. »
« Mat, Aotrou Roue ; met e pelec’h e lakain an dour ? »
« En draonienn a zo e-kichen. »
Etre al lenn hag an draonienn ne oa nemet eur voger, hag an draonienn a oa eun tammig izeloc’h eget al lenn. Magetpell a gemeras eur langede (pig, pigell) hag eur bal, hag heñ d’al lenn.
« Ma n’eus nemet an dra-mañ avat, » emezañ, « ne vezo ket hir an abadenn. »
Hag heñ a ra eun toull dindan ar vur, ha an dour a red anezañ e-unan, pesked hag all, betek ar gamboulenn (traonienn pe stankenn vihan). Diou vag a oa ivez war al lenn. Magetpell a dap krog enno dre o staon hag o stlap dreist ar voger er saonenn. Hag e stank an toull graet gantañ evit an dour.
Ar roue a oa neuze o sellout dre brenestr e gambr, ha mantret e chomas o welout goueled ar ster ken hesk ha palv e zorn. Prestik e voe Magetpell en e gichen.
« Echu al labour, Aotrou Roue, » emezañ. « Petra ’zo d’ober c’hoaz ? »
« Seurt ebet ken hirio. Warc’hoaz avat e savo bec’h war da ler. »
« Ne gav ket d’in. »
Ar sorser a voe galvet da gavout ar roue.
« Petra ’roin d’ober da Vagetpell ? » eme hemañ. « Riñset eo bet ar poull gantañ ker buan ha tra. »
« Me a oar eun dra ha ne vezo ket evit ober. Skrivit d’ho preur, roue Penn-al-Lenn, ha livirit d’ezañ rei d’eoc’h dek mil lur ed, ha grit da Vagetpell digas anezo a-benn warc’hoaz da noz. Kas a c’hello gantañ ar gazeg koz hag ar c’harr bras. Ne gredan ket e vefe amañ warc’hoaz. »
Antronoz, ar roue a c’halvas Magetpell.
« Kae da Benn-al-Lenn da di va breur a zo roue eno. Goulenn digantañ dek mil lur ed evidoun. Kas ar c’harr bras hag ar gazeg koz ganez. »
« Ken ’emberr, Aotrou Roue. »
Ha Magetpell en hent. Ar gazeg ne rae ket eul leo bep eur. Hag heñ a vout anezi er c’harr, hag a samm ar c’harr war e ziouskoaz, ha yao ! Digouezet, e lavar da roue Penn-al-Lenn :
