Pajenn:Kilhere - Buhé er Sænt.djvu/800

Eus Wikimammenn
Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

Servul. 23 Âvcni. bet groeit vad dehou én ur stad quen triste ha quer poénius. Sel-mui ma usé é gorve ha ma hoanné guet er hlinhuèd , sel-mui é cresqué é sourci de grihuat é inean dré er beden , lia Doué e rejouissé é galon durant é oraeson dré un abon-dance a gonsolalioneu a ziarhlué, én ur fae^on roa ellé larèt èl er Profaet David : sel mui men dé bras me foèn, scl-mui hou consolationcu, 6 men Doué! en dès refomsset me inean.’ E1 ne gâré nameh Doué, ean hum bligé quement é cleuet conze a nehou, ma pedé en dud vad de leinein dehou liyreu a zevotion, hac ou cheleuet e ré guet quement a attantion , ma tas de ben ag ou disquein dré vimoér. Sellet-oé guet en cl, ha guet raeson, èl ur scuir parfset a batiantaet, a résh-gnalion hac a zouslér. Er fin, sant Servul, én ur santein é nerh é vihannat, e hanâuas é oé presle de verbuel. Én é vomandeu dehuéhan , ean e suplias er beurerion en doé custum de soulagein ha de secour, de bedein ba de larèt élal d’ou er psalmeu, hac e joéntas ean-memb é voéh, hantér-varhue, doh ou hani. Durant ma oènt èl-cé é peden, ean e ordrénas èa un taul dehaitâuein, én ul larèt: SUance, em’ean, sifance; ne gleuet-hui ur musigue caêr ha mêlodius Iras ? Quentéh goudè, ravisset a sperèd dré er musique mêlodius-cé, péhani e oé musique en jffilèd ind-roemb, ean e rantas é inean d’é Grouéour , ardro er blai puemb cand dêc-ha-pu^r-uiguênd. RÉFLEXION. Er hlinhuèd, a pe hroér un hnplé mad a nehou, e cher-vige de bôrifiein hade santefiein en inean. Affliget’ me horve guet er hlinhuèd, qoement èl e garehet, ô men Doué! maes pligeèt guet-n-oh carguein ér memb amzèr me inean ag hou crseceu hac a hou consolationeu. . - Eile Héflexion. Rét-é larèt é ma agréable bras er beu-ranté de Zoué ha d’en j®Ièd, a p’en dé bet er peur-men , én ser ag é varhue, consolet dré ur musique ag en nean. Er pligeadurieu e zou aveit er ré pihuicq èn ou buhè, hac èr glahar én aer ag ou markue; er ré pcur, é contre!3, en dès dareU én 6u buhé hap-erjoéiüslset én ser ag ét marhue. f Yaircèd’Rèflexion. Ur beqranté bac ur hlinhuèd estrange en dès bet êxOelcet patiantsei sant Servul’; neoah biscoab ne Âvend: BuhÉ