Pajenn:Kalloc’h - Peden er Gédour, 1917.djvu/1

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
434
chronique d’histoire


Peden er Gédour.


En tioélded ponnér e diuàs ardro d’ein,
Ar ledanded el lann liù en noz um lédé,
Ha me gleùas ur vouéh ar er hleu é pédein :
O péden er hadour pe gouéh gouleu en dé !

Héol klanù en néanùeu-goanù, chetu éan oeit de guh ;
Klehiér en Anjelus en des sonnet é Breiz ;
Marù é en oéledeu, hag er stéred e luh :
Lakeit ur galon griù, o men Doué, é me hreiz.

Um erbédein e ran d’Oh ha d’Hou Mam Mari ;
Dioallet mé, men Doué, doh skonteu en noz-dal,
Rag bras é me labour ha ponnér me ari :
Dirak talbenn er Frans deit é mé zro gédal.

Ya, ponnér en ari. Ardran d’ein e choma
El lu, Kousket e ra. Me zo lagad el lu.
Ur garg divalaù é, her goût e ret Hama,
Béeh genein, me fredér e vo skanù el er plu.