Ha neuze ! !… goût mat a ret, koulskoude, ez eo êt an holl bigi er-maez, er beure-man, hag o deus renket, gant an amzer fall a ra, mont da glask goudor e-trezek ar Porz-Gwenn, ha n’eus distro hini ebet c’hoaz aman… hini ebet…
Waz a ze !… Met petra a fell d’ezan a rafen-me… da dad koz ?
Daoust ha me a ’n em dromplfen… me…! Ne gredan ket ! Eun tamm c’hoant en deus, ar pôtr koz, moarvat, da vont da rei eun taol skoaz d’ezan ! Daoust d’e oad, ma ne deo ket re serz ken war e ziouhar, e ziouvrec’h a zo gwevn bepret, ha mar deus unan, o anavezout an aod, dre aze ha kement toull fall a zo ennan, ez eo da dad koz, Annaïg… Etre Briat hag ar Jentilez, etre an Hern hag an Dreoger, e teufe hag ez afe, kerkouls e noz hag e deiz… Ha n’eus den nemetan, dre aze. Piou a c’hey, ma n’en da ket… ar besketaerien all a zo breman, er Porz-Gwenn du-hont, hag ar re ne d’int ket êt er maez, a zo êt da glevout eus o c’helou. Ha n’eus bag ebet dre aze nemet koz hini Kerdu, Ar Varivôn ; Hag Annaïk a zo deut aman eus perz he zad koz, me ’gred, da glask he stur hag he roenvou. N’eo ket gwir, Annaïg ?
Eo, krak, evel-se, Soëz… En ano Doue, Môn bezit eta ar vadelez d’o rei, d’in dioustu, m’ o c’hasin d’am zad koz, rak lavaret en deus d’in, hasta buan.
Ez an, me, da gas an treou-man d’eoc’h, rak c’houi etrezoc’h a zo re wag c’hoaz, evit dougen treou ker pounner-man, ho c’hunan, ha koulskoude, mar karit e root dorn d’in eun tammig.
Lezit an treou ze, aze, Soëz… ac’han, da warc’hoaz… Piou ’zo mestr aman, hirio c’hoaz, ma n’eo ket me.
Petra ! n’hoc’h eus ket komprenet mat, Môn ?! e zo a-hont, eur paourkaez den e-riskl e vuhez… o vont da goll… hag e c hallfed hen savetei !…
Eo ! met an den se’ eo mab Janned ar C’hastell-Meur, gwreg Job ar Barzig, hag an itron vrao-ze ’deus graet d’in kement a zroug ! Kement a zroug !… ma ne rin mann eviti !… nann ! mann ebet ! ne glevet ket, Soëz !…
