dès ag é lonnèt, eid a dorrein nan é Nessan : Er peur Lazar e hum bresantai bamdé é touldor er faus pihuiq ; mæs rac m’en doai refusét a er soulagein, é vou resistét ehue dehou un dapèn-deur e oulèn a oudé tri-hùéh-cant-vlæ-ç’ou, eit dispèlhein é dead. En hani, é-mé er Speret-Santel, e stanq é ziscoharn guet eun a gleuèt er peur é crial ha doh hum glêm, en dou é dro ehue de grial ; mæs ne vou quet cheleuét na secourét. Dihoallet a vout calét ha hemb truhé doh er peur : rac ér Jugemant general, haval vehai n’en devou en Eutru-Doué meid er péhet-ze de rebræchein d’er-ré dannét.
Seèllet ha dihoallet doh en avarice, é-mé hur Salvér : rac n’en dai quet é creis en abondance é loge calz er santeleah. : hum goutantet enta a hou pihuance ha gusquemant, é-mé S. Paul ; rac er-ré e fal dehai donnèt de vout pihuiq, e goueh é tantation, hac é laceu en diaul, hac én dannation. Er remædeu doh en avarice, hac er moyandeu de zistag er galon doh er madeu ag er béd-men, e zou er Bedèn, en alézon, er beuranté a speret hac a galon, hac er gonsidération ag er marhue, péhani e lamou guenemb én drespèt temb, en danné hur bou carét ar en doar. (Leinet er Chapistreu XIV, XV ha XVI, Parti III ag er Vuhé devod).
