67 — discoein d’é zevèd péh quen abominabl-é en ivraignereah ha de béh disordreu é stleij liès mad; é zareu, é huannadeu e laras hil-leih mui eid é gonzeu. Iiéflexion. Péh ur maleur, tud youankl er bleèu e zeli seuel ar hou pèn guet en hiris é leinein en histoér hirvoudus-men. Pélleit enta doh en ivraignereah ha doh en tavar-neu. Dehuéhat-vou d’oh ouilein goudé ma vou arihue maleur guet-n-oh! Bremen-é d’oh éhuéhat ha pêllat doh ur péhèd quen abo-minabl. CHAPISTR XIV. ER GLOÉR HAG ER VASITÊEÜ. En hani hum sèu, e vou izelleit, emé hur Salvér, hag en hani hum izella, e vou sèuet. Luc. 14. Deustou m’en dé predéguet partout er hui-rioné-zé, tenèu-é neoah cn nombr ag en dud youank e zou, é gùirioné, humbl; ha bras-é en nombr ag er ré glorius hag orgueillus. Hennéh-é ou féhèd mignon. Ehué en hent d’er péhèd-cé e zou risclussoh eidur gléren. Ur hroaidur hoah ino^and e zisco é dren brèu; un toq, un abidjnehué, chetui assès eit rein orgueil d’un —
