307 — rel, eit pénijen ag hon péhedeo, er boén e hoès én hou michér hag én ou lahourieu. »1 *«»»»»»»»»»»»-«■» o CHAPISTR XXX. BEB-É DERHEB DOH ER HiD BET EB FIS AG ER TÜHÉ. En o’emb e zalhon doh er mad bet er fin e vou salvet, emé hur Salvér. Math. 40. 22. Maes en hani e sellou ar é lerh goudé m’en devou croguet én arair, e lar ean, n’en dé quet tuèd eit ranteleah en nean; de larèt-é, er ré e retornou <Pou fallantéieu passet hum laquei én danjér d’bum gol eit jamaes. Luc. 9. 62. Beèh enta, tud youank, beèh quen dal-habl ér vertu ha quer ferm én hou résolu-tioneu vad, èl en hiaul, péhani e sont bamdé doh boéh en Eutru Doué. Ne veèh quet haval doh er ré sod péré e chanj bamdé èl el loér, emé er Sperèd-Santel. Eccli. 27. 42. Er vrâuité ag er vertu, er bonheur a béhani é joeis en dud devot ha santel, en dès martezé hou couniet: iviet e hoès eurus-tèd en dud vad; hum ranjet e hoès martezé én ou misq; maes ma n’hum zalhet ar hou coard, Satan, er bed liag en nerh ag hou —
