305 — É creis er réfleiion sonn ha poset-cé, o galon en hum gav de chanjcin én un taul. N’en dès meit ur momand, ne chonjé meit ér faus plijadurieu ag er bed, ha bremen ean e huél é zareu é ridôc ar é fas én drespct dehou. Ptrae gortoz arhoah eit chanjein a vuhé, e lar ean doh-t-hou é Aunan? Hâg misoh vou arhoah eit hinihue torein el liameu criminel-men ’ Én ul larèt er honzeu-zé, ean e sail ag é hulé, hum husq hag hum stleij èl ma hel tremaha ur certaen couvand é péhani é fal dehou antréein eit hum buri-fiein ag é béhedeu ha gobér pénijen a nehai. Ar é hènt ean e gav ur Sarasin pé un Turk, péhani en arest én ul larèt dehou guet rustoni : < Pihue ous-té? a beban é tès-té? mèn é hès-té? £ han, emé en dén youank, é han d’er houvand eit gobér péni-jen a me fallanléieu passet, rac mc zou bet ur péhour bras. » Er Sarasin, é cleuèt un dén délicat ha gusquet mad èl henen é conz èl-cé, er sel guet admiration ha guet truhé. « Pe fal d’id, em’ean, monèt d’er houvand, quei: neoah te hrehé mad gortoz er gouhoni eit monèt d’hobér pénijen. Petra laret, e rescond quentéh en dén youank, petralaret? Hui e ven ma hortein er gouhoni eit chervij me Hrouéouc ha men Doué? ah! Douc e —
