259 — mses quement-men : hui e bèd hemb bout cheleuet, rac ne bedet quet èl ma faut. Jac. 4. 3. Hui e laq; étré Doué ha hui ur gogussen péhani e vir doh hou pedenneu a vontein bet é drôn. Ha penaus, e laret-hui ? Penaus, tud ,youank? dré hou péhedeu. Ya, er péhedeu-cé, é péré é couéhet quel liès, ha péré e gâret quement, péré ne vennet quet qùitat, hag a béré ne chonjet quet memb hum gorijein, e feurm er gognssen-zé hag e hra dehi seuel étré Doué ha hui. Ér stad-cé, hou peden ne hel quel bout agréabl de Zoué; hellein e hrér memb larèt é ma nezé hou peden haval doh hani Antio-chus, a béhani er Scritur e lar : Er maleurus-cé e sâué é voéh tremaha Doué guet péhani ne zelié quel cavouèt a bardon; rac Doué ne cheleuou jamaes peden ur péhour ahurtet én é béhedeu. 2. Mach. 9. 13. Mar santet enta, tud youank , é oh ér stad a béhèd marhuel, requis-é d’oh quént pedein, hum humiliein é presans en Eutru Doué, goulen’ guet hou pardon ag hou pêhedeu guet ur galon glaharet, ha quemér er ferm. cesolution d’hum gorijein. — 260 —
