236 — bras, ma pêié doh é bresans ol er ré hag ol er péh e oé capabl d’hé blessein. Jamaes ne sellé na moès na merh én ou ias; ean e gonzé doh-t-hai guet er brassan modesti hag honestis, é zeulegad perpet devalel tremaha en doar. Én é glinhuèd dehuéhan, é spécial, é hras d’hanâuein d’en ol en estim en doé eid er vertu caér a burtèd. A pe zisclérias é védecinerion dehon é oé question a verhuel, pé a gol é burtèd, ean e rescondas quentéh, guet er brassan couraj ha guet er brassan fermdér : me gollehi mil gùih mem buhé, qutnloh eit col ur huéh hemb quin un tresol quer prêcius èl er burtèdl Merhuel e hras, én effèd, hag é varhue e oé bet précius bras dirac deulegad en Eutru Doué. Arihue e hras quement a viracleu ar é vé, ma vélitas boul sellet èl ur Sant. Riflexion. Hou péet, tud youank, er memb istim hag er memb sourci eid er vertu a burtèd. Soufret er marhue quêntoh eit hé hol; hag en Doué, péhani e gâr er ré pur, hou recompan^ou durand ol en éternité. Digitized by Cjoo^le —
