158 — Huérhiès; ne hellet quet er cheleuèt é predêg ean-memb é Aviél, hag er gùélèt guet deu-legad er horr èl en Apostolèd; maes hui e hoès ur bonheur brassoh goah eit henéh. Dré er gomunion, ean e zischen én hou caloneu hag hum ra d’oh tout antiér. Petrat un Doué e zischen én hou calon, hum ra d’oh tout antiér, hum joént doh-oh én ur fae^on quen admirabl, ma tet, én ur certaen fae^on de vout ur Jesus aral arlerh er gomu-nion! Péh un inour! Péh ur bonheur! Péh ur vadeleah! Deustou ,m’é ma Jesus Boué, hag un Doué ol-buissant, ne hel quet gobér ur miracl brassoh én hou $’andret, p’en dé gùir en hum ra d’oh ean-memb tout er péh m’é ma. Un tad e lausq é vadeu guet é groaidur; ur vam e den un tam ag hé bég eid er rein d’hé merh; maes Jesus hum ra d’oh ean-memb. Doué e hel crouéein mil bed aral caéroh eit henen; maes petra e hel rein d’oh davantaj, arlerh m’en dès reit d’oh, hag eit suslantein hou (’ineaneu, é gorv de zaibrein hag é hoaid de ivèt! 0 puissans! ô caranté infini men Douét ô miracl en ol miracleu! Laramb enta guet er profaet: mèn é ma er bobl ar en doar e Digitized by Cjoo^le —
