128 — ■istoér. A pe oé deit dé er Pantecoust, èl ma oé Disciplèd Jesus-Chrouist assamblet ol én ur memb léh, cleuet oé bet én un taul é tonèt ag en nean un trous èl ag un tarh-ahuél, péhani e garguas el léh ma oent. Quentéh ind e remerquas èl téadeu a dan, dispartiet en eil doh éguilé, péré e arestas ar bep-unan a nehai. Carguet oent bet ag er Sperèd-Santel, hag ind e goman^as de gonz peb sort langaj, revé ma inspiré dehai er Sperèd-Santel. Bout oé é Jérusalem Juiffèd servi-terion de Zoué, a guement bro zou idan tro en hiaul. Quentéh èl ma oé bet oueit er brud a guement-cé dré er guér, ind hum dolpas ur vanden vras étal en ty, hag ol é oent bet souéhet bras ma cleué peb-unan a nehai en Apostolèd é conz é langaj. Bâmét oent ol, hag ind e laré guet admiralion i en dud cé e gonz doh-emb n’en d’int ol a Galilé? Penaus enta en ou hleuamb-ni é conz peb-unan el langaj a hur bro? Act. C. 2. Réflexion. Er memb Sperèd-Santel c zis-chennou ar-n-oh a pe vehet confirmet. Ha bout n’er gùélehet quet guet deulegad er horv é hobér én hou c’andret marveilleu Digitized by Cjoo^le —
