Él livr-men é vou discoeit d’oh el laceu en dès bandet Satan eithou terhel ; er finesseu a béré en hum chervij er bed eit hou trompein hag hou col. Él livr-men é vou hoah discoeit d’oh er fæçon de gombatein énep d’en eil ha d’éguilé, ha de zoug er victoér ar nehai. Én ur guir, disquet e vou d’oh pêlat doh en droug ha gobér er mad, èl ma lar er profæt David.
Leinet enta, tud youank, leinet el livr-men ; mæs leinet ean guet ur fé bihue hag un desir berhuidant de bourfitein a nehou, de vout parfætoh ha santelloh én amzér de zonèt. Aveid oh, é particuliér, en e mès ean composet ; ha bout ne gonvertissehé meit ur péhour, ur béhourès hemb quin, quement-cé hoah e hrehé men gloér ha me honsolation. Plijeèt guet Doué neoah er rantein pourfitabl eid en ol, ha turul é vénédiction ar ol er ré el leinou.
Deit, Sperèd-Santel, deit de rein sclærdér d’en dud youank, deit de garguein ou haloneu ag en tan a hou caranté divin, ha hui e renehuéou ol er bobl ar en doar.
- Èl-cé revou groeit.