O dallentez ! an den gouscoude a zisprich graç e vadiziant hac ar madou eternel da bere e roe dezan guir.
An den-se a so sortiet a c’hoad huel, a guerent distinguet dre ho lignes, a bris ebet ne garfe beza a santimanchou pe a gundu control d’e dud. Ar c’hristen a so ganet a Zoue en e vadiziant, ha gouscoude en em zishenor eb scrupul dre eur vuez qasi henvel oc’h hini an anevalet, dre eur vues direglet ha criminel.
An den ne gar depanti dioc’h nicun ; en em bompadi a ra, o lavaret ne fell qet dezan beza commandet. Eur veich m’en deves en em zelivret dioc’h domination e vistri ancien, en em istim eürus var e veno, ha gouscoude, tra incomprenabl ! Bemdez a volontez vad e coues e rouejou an drouc-speret, er chadennou mezus eus an diaoul, a bere e zoa bet tennet dre c’hraç e vadiziant. Perac ? Abalamour ne istim qet aoualac’h, evel ma rea ar Verc’hes, al liberte santel a vugale Doue.
Redec a rêr gant ær var zu ar madou hac an heritachou temporel, hac e negliger, e tispriger an heritach eternel eus a vadou an èn.
Ene ingrat, piou bennac e veac’h, na rit qet ar scouarn vouzar oc’h ar vouez eus ho mam ar Verc’hes pehini a bers he mab, ho salver, ho maestr, a gri var zu ennoc’h : Va mab, va merc’h, roït din ho calon, evit m’en offrin adarre d’am mab ha ma reparot graç ho padiziant pehini oc’h eus collet.
