pebes qentel evitho da chom paour a speret hac a galon !
Pebes condaonation evit an dad nobl, ar brincet, ar baysantet pinvidic, pere a ra ho Doue eus ho arc’hant, ha pere a ves inconsolabl, pa gollont anezan.
Ar Speret-Santel n’en em drompl jamæs, ha ne ell qet ho trompla.
Lavaret a ra da lod ebqen eus an dud, abandoni ho danves, en em denna er c’houenchou, ober vœu, a baourentes ; mæs d’an oll dud, d’ar re binvidic ha d’ar re baour, e c’hordren[1] distaga ho c’halon dioc’h danvez ar bed-ma.
Doue ne ell qet ren e calon un den pehini a so re stag e galon oc’h madou an douar.
Na zezirit eta, va mab, madou ar bed-ma nemet e qement a ma zint necesser deoc’h evit en em antreteni ha beva.
Oh ! peguer parfet e ven-me, ô Mari ! ma ne zezirfen qet madou perissabl ar bed-ma, ha ma en em c’hrafen paour a volontes vad, memes e creis va danves.
O Guerc’hes santel ! ne bermetit qet d’am c’halon dezirout qen pinvidiguezou nemet hounnes. Amen.
(a) Ps. 16.
- ↑ Ps. 16.