| Doue, ha ne brij quet en em abusi gant ar vaniteou hac ar follenteziou pere a drompl an dud sot.
Græt hoc’h eus c’houi, va Aotrou, va Doue, cals a draou admirabl em andret ; ha ne deus nicun a guement a ouffe beza henvel ouzoc’h en ho tesseinou. Annoncet em eus ho mad-oberou : ha pa oun commancet da goms anezo, ne gafen fin ebet eus an niver anezo. Mæs ne de quet sacrifiçou nac ofrançou eo a c’boulennit digueneen evit quement a vadeles hoc’h eus em andret : senti ouz bo courc’hemennou eo, ha rac-se hoc’h eus preparet va dio[u]scouarn [1] da glevet ouzoc’h. Ne de quet ive holocaustou pe oferennou epquen eo a zesirit digueneen evit pardoni d’in va fec’hejou ; neuse’ta em eus lavaret deoc’h ouzin va-unan chetu me prest, va Doue, da ober ar pez a plijo gueneoc’h. En commançamant al levr eus ho lesen eo scrifet evidon penaus e tlean ober ho volontez : va Doue, quement-se eo a fell d’in ; hac ho lesen a so scrifet en creis va c’halon ive. Annoncet am eus dija da ur bobl vras peguer just eo ho lesen ; ba c’hoas ne baouesin oc’h |
tes et insanias falsas.
Multa fecisti, Domine, Deus meus, mirabilia tua : et cogitationibus tuis non est qui similis sit tibi. Annuntiavi, et locutus sum : multiplicati sunt supernumerum. Sacrificium et oblationem noluisti : aures autem perfecisti mihi. Holocaustum et pro peccato non postulâsti : tunc dixi ; Eccè venio. In capite libri scriptum est de me, ut facerem voluntatem tuam : Deus meus, volui et legem tuam in medio cordis mei. Annuntiavi justitiam tuam in ecclesiâ magnâ : eccè labia mea non probibebo ; Domine, tu scisti. Justitiam tuam non abscondi in corde meo : veritatem tuam et salutarie tuum dixi. |
- ↑ Moullet : diosc-.
