Awoalc’h, m’ar plij, euz an ardou-ze, oun bet test anezho abaoue ma zoc’h en em gavet em zi... Lakit raktal an tokou a velan var ho pen er memez leac’h ma peuz ho c’havet... {senti a reont). Nizien divergount ma z’oc’h !! Nizien digaloun ! na c’hedit mui kaout netra euz an ti-ma ; Julian ebken a zo din da veza va heritour : ne gav ket deoc’h, va mignouned ?
Eo, eo!
Julian, dirak an oll destou a zo ama, e tisklerian a vouez huel ne roïn va leve da zen all ebet nemet d’id ha d’am fillor Bielik.
Ho trugarekàt a ran, va Zonton, euz ho madelez em c’henver, mez brassoc’h levenez a ve em c’halon, ma karfec’h merka d’in pe seurt loden da rei d’ho Jermenik, a zo bet ken soursius en ho servij.
Da anaout a ran brema, va niz, ha n’oun ket nec’het evit gouzout e voezi atao ranna gant Jermen kerkoulz ha gant kement paour a deuio e tal da zor.
Kozeal mad a rez, Biel, hag eur blijadur eo da glevet, takebie !
Gwella-ze, Moris. — (Da Anton ha da Olier). D’eoc’h-c’houi n’am euz nemet eur ger ebken da lavaret : distroit d’ar gear, ha dalc’hit sonj n’eo ket deread karet eun Tonton nemet abalamour d’he liardou.
(Anton hag Olier a ia kuit).
