distro d’az tiboania. Met prim ha prim, avat ; eun hanter kard-heur a lezan gant da dro, e-pad ma vezin o tiskuiza va daoulagad. »
Mazoïg ne c’hortozas ket pelloc’h : « Trugare » emezan ; hag en traon gant an diri, e-giz eur marc’h spontet.
En eur dremen a-biou d’ar gegin, al loudouren a deuas war doull an nor :
« Oh ! Bouchadin, c’houi zo eul labous a varver !… Penaos ? pod an dienn ! echu eo ganeoc’h ? Ho ! sur a-walc’h hoc’h hano a vo moullet war ar c’hazetennou. »
Met Mazoïg a oa re a vec’h warnan evit lavaret chom da zelaou anezi o randouna, hag e tiskenne, hag e tiskenne !
Edo digouezet e-tal an nor-vras, pa zeuas ar porzier d’ezan : « Pep ! pep ! ac’halen n’ez a kuit den ebet, nemet ar mestr a vefe d’e heul. Tut ! tut ! tut ! Aman e chomi, Mevaünan, n’eus forz pegen labous e vefes, nemet diouaskel e vefe stag ouz da gostennou da nijal a-dreist an nor-dal. »
— « Gortoz kentoc’h, pôtr koz, ma rin d’it diskana « Sut ! sut ! sut ! »
Hag e sachas war paotr an nor, n’ouzoc’h ket pelec’h ? Beteg al lec’h distro… a flerie er c’horn all, hag e stlapas anezan e-barz. Ha goude Mazoïg a zigoras an nor, rak kemeret en doa alc’houeziou ar porzier, ha setu al labous er-meaz diouz e gaoued !…
Koulskoude Fistoulig, goude beza dizaounet e zaoulagad, a gave hir e amzer ; « Petra, emezan, pôtr ar bleo ema an dreuz warnan evit mad, am eus aoun. Deomp da welet pelec’h eo chommet. » Hag hen d’an traon, tiz warnan.
Kaout a reas maouez ar spanel-grampoez.