(S. Lucas, 12.)
Mes Per a zavas hag a redas d’ar bez. O veza soublet, ne velas, evel er vech kenta, nemet al lienennou var c’horre an douar. Dont a reas kuit, souezet ennhan he-unan gant ar pez a ioa c’hoarvezet.
(S. Vaze, 11-15.)
Pa ’z eas kuit ar merc’hed euz ar bez, lod deuz ar goardou a deuas e kear hag a lavaras da brinsed ar veleien kement a ioa c’hoarvezet. Ar re-man a en em zestumas gant pennou-bras ar bobl, ha goude beza kemeret cuzul, e rojont d’ar zoudarded eun dornad mad a arc’hant en eur lavaret : « Embannit ez eo deut he ziskiblien en noz hag ho deus laeret anezhan epad ma couskec’h. Ma teu an dra-ze e anaoudegez ar gouarner, ni a c’hounezo anezhan hag ho tiouallo dioc’h peb droug. »
Ar zoudarded a gemeras an arc’hant hag a reas evel m’oant bet kentelliet. Hag ar brud-se a zo skignet beteg hirio etouez ar Jusevien.