(S. Vaze, VIII, 18, 23-34 ; S. Marc, IV, 35-40 ; V, 1-20 ; S. Lucas, VIII, 22-39).
Er memez devez, dioc’h ar pardaez, Jesus, o
velet calz tud en dro d’ezhan, a lavaras d’he
ziskiblien : « Deomp en tu all d’al lenn.
Pignat a reas en eur vag, hag an diskiblien,
o lezel eno ar bobl, he gemeras gantho evel ma
edo, dibourvez evit an hent. Bagou all a ioa
c’hoaz ganthan. Epad an treiz ec’h en em roas
da gousket. Ha setu eur bar-avel o c’houeza
var ar mor, hag an tarziou dirollet o c’holo ar
vag hag o carga anezhi. Edont en danjer. Jesus
a gouske diadre, he benn var eun dorchen. An
diskiblien a dosteas hag hen dihunas : « Mestr,
emezho, ha n’emaoc’h ket e chal gant hon danjer ?
Saveteit ac’hanomp, emaomp o vont da
goll. Jesus a zavas hag a gemennas d’an avel
gant eur vouez gourdrouzus, hag a lavaras
grons d’ar mor : « Peoc’h ! sioul ! » Hag an avel
a baouezas hag e teuas eur sioulded bras.
Neuze e lavaras d’ezho : « Tud a neubeut a
feiz, perag ho peus aon ? E peleac’h ema ho
feiz ? Ha ne gredit ket c’hoaz ? » Spontet hag
estlammet e lavarent an eil d’egile : « Piou
heman ta ? Kemenn a ra d’an avel ha d’ar mor,
hag o sentont outhan. »
An diskiblien a verdeas beteg an tu all d’al lenn, e bro Jorasa, dirag ar Galilee. Pa
