Pajenn:Cadic J.-M. - En Est - 5 Er hoarh 1 - RBV, 1892.djvu/8

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
215
LA MOISSON

Er hoarh e darh, e gri édan dent er braieu ;
Mæz en hellest menut e gouéh ol a dameu
Én ur yoh ar en doar, hag é dorn er braiour
Ne chom, a ol er hoarh, meid lanfess fin ha flour.
— Neoah eid bout néet, er hoarh zou hoah rai gri :
Raksen eid en dousat, en nettat mui-oh-mui,
Gued ur planquen luemet é ma ret er pahlat,
Hag, ar ur grib dent hoarn, arlerh er serensat,
Eid difforh perhuéh mat a zoh er stoub lousan
Er hoarh e vou néet, a p’en dei er gouian.


Mikél en Dornér.

————

Le chanvre grince et crie sous les dents de la broye. Mais les tiges broyées tombent en menus débris et s’entassent sur la terre ; et dans la main du broyeur il ne reste, de tout le chanvre, qu’une filasse fine et moelleuse.

Cependant le chanvre est encore trop rude pour être filé.

C’est pourquoi, pour l’adoucir et le nettoyer de plus en plus, on le passe et on le repasse d’abord sur le tranchant d’une planche effilée, puis entre les pointes en fer du séran[1], pour retirer l’étoupe et la séparer du vrai chanvre qui sera filé quand l’hiver viendra.

Michel le Dornér.

  1. Sorte de peigne à dents de fer pour nettoyer le chanvre.