370
LA LÉGENDE DE SAINT ISODORE
|
19. — Aveit hum lakat é péden,
Ar ben é zeuhlin ér hrien.
20. — Mœs ag en nean, ô tra souéhus,
É tichen deu él liguernus :
21. — É dorn unan oé ur halpren,
É dorn en aral ur ioualen.
22 — É dorn en aral ur ioualen.
Eid lakat te guerhet en den.
23. — Er mœstr, pe huélas kement-sé,
E hanawas er huirioné,
24. — « — N’en dé quet un dén é groeç Doué,
« E flatei Isidôr d’ein mé.
25. — Mœs un dén fal, lan a ivi,
« Un dén karguet a jalousi.
26. — « Isidôr e hra é labour :
« Eid-on n’em dès guèl servitour :
27. — « Isidôr gued Doué zou karet,
« Me garehé er goarn perpet.
28. — Nezen é has er mœtr d’er guér,
El un dén trompet, é kolér.
29. — Ag er park Isidor ehué,
E zas d’er guér, ar dro kreisté.
30. — El mé té d’er guèr gued é den,
É vœstr e hias en é arben.
31. — É vœstr a bêlan m’er guélas,
Ar é zeuhlin en hum daulas.
32. — « — Me mehuel Isidôr, pardon.
« Pardon a grezig me halon.
33. — « — Ya, me mœstr m’hou pardonou,
« Hui ha kement e hoal gonzou.
|
