Aman, aze ha du-hont, gant ar mor dismantret,
Eman tammou ar vagig, tolet ha distolet ;
Dimeus ar vagig drailhet, hi na ra van abed,
Daoulinet war an drêzen, he komz ouz he fried…
Mantrus ez eo da sonjal glac’har kri ar wreg-man :
— « O ma fried, ma fried, klev ac’hanon breman,
» Digor c’hoaz da zaoulagad… Hep mar ez out kousket,
» Komz diouin vel da kustum, evit na ouelin ket… »
Kaer he deus gouela, gouela, he fried zo maro,
Komz outi war an douar biken ken na raïo !
Neuze ar vam c’hlac’haret a sonj en he stad kri ;
— Maro eo ar gonidour, penoz rin, emezi ?
Penoz a rin-me breman dimeus ma bugale,
Pa n’o deus tad abed ken da brient bara d’ê ?
War-ze ken gwaz ha biskoaz e tistank he daero…
— O ma Doue, ma Doue, perak n’on ket maro ?
Kerkent ous ar chapelig e tec’h eur vouez sklintin,
Mouez seder ar c’hloc’h o son Anjeluz ar mintin ;
Ar zon vel eur c’halvaden ’ra d’ei zevel he fen,
En despet d’he foan-galon bepred hec’h eo kristen !
— « Itron-Varia-Drue pounar ez eo ma c’hroaz ;
» En kenver hini ho Mab n’eo netra abed c’hoaz ;
