Tri deiz oant emgann evel-se,
Heb bea ’nn eil ’vid egile ;
Hag ar roue mont da fatan,
Pa zigoueaz Efflamm gant-han.
Ar roue Arzur lavaraz
Da zant Efflamm, dal’ m’ he welaz :
— Plijfe d’hoc’h, otro pirchindour,
Digas d’i-me eul lommik dour ?
— Mar plij d’ann Otro benniget,
Dour awalc’h a vezo kavet. —
Hag hen da skei gant penn he vaz,
Dre deir gwech, war beg ar roc’h-c’hlaz.
Ken a zilammaz eur vammen
Dioc’h beg ar garrek, rag-ann-neo,
A dorraz d’Arzur he zec’hed,
Hag a roaz d’ean nerz ha iec’hed
Hag hen d’ann dragon adarre,
Ha planta ’nn he vek he gleze ;
Ken a loskaz eur iouaden,
Ha ’kouezaz er mor war he benn.
Ar roue pa’n deuz hen lazet,
D’ann den Doue en deuz laret :
— Deut, m’ho ped, da balez Arzur,
M’ho lakai enn ho plijadur.
— Sal-ho-kraz, otro, na inn ket,
D’al lean am euz sonj monet.
Mar plij gan-e-hoc’h, me a jomo
Er roz-man, keid ha ma vinn heo.