Gant han eur c’hlenv enn he zorn, hag hen e gwall stourmad ;
Tud varo endro d’ezhan, he roched leun a c’hoad.
Achu eo gand ma den paour ! achu ! e lavare. —
Ha d’ann eginan neve oa dimet adarre.
Ken a oe kaset kelou, kelou mad dre ar vro :
— Achuet eo ar brezel ! deut ar marc’heg endro !
Deut eo endro d’ar maner, hag hen dreo ha divank ;
Mont a ra enn noz genta da ved he blac’h iaouank. -
Dre ma ’tostae ouz ker ’gleve son ar c’houitou,
Luc’ha wele ar maner gand ar goulouennou :
— Eginanerien laouen, ha pa m’oc’h war vale,
Pez a vad e lec’h hoc’h bet ? pe son a glevann-me ?
— Son ar c’houitourien, otrou, o sini daou ha daou ;
« Ema ar zouben dre lez o vont war ann treujaou ; »
Son ar c’houitourien, a-vad, o sini tri a tri :
« Ema ar zouben dre lez o vont tre barz ann ti. » —
Pa oa peorien ann eured ouz ann dol er maner,
Erruaz eunn truant kez o c’houlenn digemer.
— Ha me hallfe kaout boed ha bout digemeret ;
Chetu ann abarde-noz, n’ouzonn pelec’h monet.
— Eleal, paour kez truant, digemer e kefot,
Ha kevret gand ar re all ouz ann dol e koaniot ;
Tostait eta, den mad, ha deut tre barz ann ti,
Va fried kerkent ha me ni ia d’ho servichi.
Benn ar c’henta diaze, hi e deuz goulennet :
— Petra c’hoarv gen-hoc’h, paour kez, ha pa na zanset ket ?
