Ha gand had ar raden glaz, don ar puns kant goured,
Ha grouiou ann aour-ieoten war ar prad dastumet ;
Dastumet, diskabel-kaer, d’ar goulou-de a-grenn,
Nemed ma iviz gen-in, hag ouspenn dierc’henn.
Kenta ’toliz ma louzou da c’hout hag hen oa mad,
A oe e-kreiz park segal ann otrou ann Abad,
Deuz triouec’h bigouad segal doa hadet ann Abad,
N’en deuz bet da zastumi nemed diou guichennad.
Me ’m euz eunn arc’hig argant er ger e ti ma zad,
Ann hini hen digorfe en defe kalonad ;
Hag enn han teir aer-wiber o c’houri ui aerouant,
Mar deu ma aerouant da vad, neuze vo nec’hamant.
Mar deu ma aerouant da vad, a vo gwall nec’hamant ;
Seiz leo war-dro ac’hannen e teui da deureul tan.
Ne ket gand kik klujiri na kik kevelied,
Gand goad sakr ar re zinam eo int gan-in maget.
Ar c’hentan em boa lahet oa ebarz ar vered,
O vonet d’ar vadiant, hag ar beleg gwisket.
Tre ma oa oet d’ar c’hroaz-hent, e tennez ma boutou,
Hag a iez d’he ziveia, didrouz, war ma lerou.
Mar jommann war ann douar, ha gen-in ma Goulaou,
Mar jommomp war ar bed-man, c’hoaz eur bloavez pe zaou ;
C’hoaz eunn daou pe dri bloavez, ma dous ha me hon daou,
Ni a lakai ar bed-man da drei war he c’henaou. —
— Evesait mad, Loizaik, evesait d’hoc’h ene,
Mar ’d eo ar bed-man d’hoc’h-hu, da Zoue egile. —
