— « Eo da, Yann ! penaoz, te eo a zo aze ? »
— « Ya, Klaodinaïg, me va-unan. Ha penaoz ez a ar bed genes aze ? En em blijout a rez evit doare ? »
— « Biskoaz, Yann, n’oun bet eürusoc’h evit abaoue emaon er gouent-ma. Yac’h oun, a drugare Doue, ha te ? »
— « Me zo braoïk ive, p’eo gwir em eus gallet dont betek ama. »
— « O Yann, n’en em skwizez ket alies o tout d’am gwelet. Ar wech kenta eo d’it da zont… Plijadur a rez d’in, koulskoude. Ha penaoz ez a an traou ganeoc’h du-ze, dre Gerzadiou ? »
— « Mad sur ! C’houec’h miz goude ma teues d’al leac’h-ma e timezen da eur plac’h yaouank eus a Gelargi. Daou baotr hag eur verc’h a zo deuet d’in da vaga ha da zevel. Yac’h int holl. Franseza, Va greg, a ginnig d’it he gourc’hemennou. »
— « N’he gwelin morse ! »
— « Ar verc’h am eus hanvet Klaodinaïg evit kaout sonj ac’hanout… »
— « Va hano eta a vezo lavaret c’hoaz e Kerzadiou !… Bennoz Doue d’it, Yann ! »
— « Pa hanvan anezi e teu sonj d’in ac’hanout, Klaodinaïg, hag e kredan gwelet dirazon da zremm meurbed karet. »
— « O Yann !… »
— « Sonj ez peus, Klaodinaïg, eus nosveziou hir ar goanv, pa ’z eamp da diez an amezeien da gonta kaoziou, da gana, da farsal ?… Sonj ec’h eus eus ar gaoz a oe ganeomp o tont eus ar Feunteun-Wenn, en deiz-ze e tigorjomp frank dor hor c’halonou an eil d’egile ?… »
