— « A greiz kalon, Job. »
Hag int da lavaret an De profundis gant kals a feiz.
Na weljont mui netra da c’houde.
A ziwar neuze zoken na oe mui klevet hano ebed eus Gwitourius ; kredabl e oa echu e binijen gantan war an douar.
Anjel na jommas ket er C’hroaz-hent. Prestik goude an darvoud hon deus displeget ez eas da c’houlen beza digemeret en eur gouent, evit ober pinijen ar rest eus he buez. Eno e varvas goude beza roet d’an holl ar skouer eus ar c’haera vertuziou.
Na jomm mui netra hirio eus hostaliri ar C’hroaz-hent.
Setu aze, aotrou, traou bet tremenet er vro-ma. Ni n’hon deus ket o gwelet, hogen va zad koz, Doue r’her pardouno ! am eus klevet n’ouspet gwech o kounta anezo.
Setu aze ive, aotrou, penaoz e vez a-wechou zoken er bed-ma kastizet gant Doue an nep a ra an droug.
- Lanndi, 15 kerzu 1905.
