lenn a zo eat en e gov. Lezit anezan eur pennad da gousket, rak mezo-dall eo.
Petra ! va breur aman, va breur kalkenn o choum du-ze e Bodiliz ! petra en deuz da ober gan-en me hirio ? Red mad eo d’in dihuna anezan, rag eun dra bennag a vraz a rank beza a nevez gantan, pe gwir ema aman ken mintin.
— Deut eo aze, eme Marc’harid, war gein eul loen-kezek enn dour c’houez, hag eur vogidel a zave diwar e gein evel diwar eur ster-vraz.
— Lanik, Lanik, te a zo aze ? sav da benn eta ha lavar d’in petra zo a nevez gan-ez !
— Kerkent Lanik ar c’hlaouren e korn e c’henou a zav e benn :
— « Va zad, emezan, a zo war an tremen da vervel, ha me zo deut da zigas d’id ar c’helou. Lez ac’hanoun da gousket ha bremaik pa vezin diabafet, me a ielo d’ar gear war gein va margod.
— Nan, nan, deuz ganen e va voetur goloet, Yannik va mevel a ielo var gein Margod hag a zizroio d’ar gear gant va voetur.
— Kerkent e kemerjont hent Bodiliz, hag ar c’hreiz-deiz a oa o son pa zigouezjont e ti an tad.
Ar mab belek, an daëlou o koueza puill euz e zaoulagad, a dosteaz euz he dad dinerzet gant ar c’hlenved ; pokat a-reaz d’ezan stard ha glebia a reaz d’ezan he vizach gant daëlou tomm ar garantez.
Ar mab Louzaouer a zigouezaz ive wardro div-heur goude ar c’hreiz-deiz. E galon a ioa ien e-skoaz hini he vreur belek. Pa oa an tri mab e kichen gwele o zad, hema a zavaz adarre gant kalz a boan enn he c’houaze hag a lavaraz :
— « Savet am euz ac’hanoc’h, va bugale geiz, gounezet am euz deoc’h bara gant ar c’houezen euz va zal. Breman ar maro a zo arru d’in ha gwelet a ran dija ar bez digor evit va digemer, varc’hoaz e vezin dirag barnedigez va Doue. N’am euz ket a nec’h, rag hed va buez am euz great ar pez oa dleet d’in da ober. Te, va mab Perik, eo va enor en heur va maro, ped evit da dad, ped evit da vam ha da c’hoar-gear, eat re abred, troc’het siwaz ! gant dourn kriz an anken hag ar glac’har. Te, va mab Filiber, te a peuz eur spered kaër, mes implij fall a rez diout-han. Tro, tro buan war hent an esperans, war an hent heuillet gant da dud koz, douaret aze er vered, kerz war hent ar virionez, war hent ar vuez peurbaduz, ro d’in eur pokik, ha ro d’in an esperans d’az kwelet c’hoaz e Rouantelez an Envou. Ha te Lanik va mabik iaouanka, te, war behini em boa kountet evit va skoazella em c’hozni, d’id-te, ivez, va c’halonik keaz e lavaran : « Dizro, enn hano Doue, euz da dech miliget, lez a gostez an evach brein-ze pehini a ra heug d’ar chatal-mud. Dizro diwar an hent-ze, ha ro skouer vad d’az merc’hik Elena.
P’en devoa peur-achuet ar c’homzou-ze, an hini koz a gemeraz deuz traon e vele eun arc’hik prennet mad, en pehini e oa eur zervieten, eur vantell, hag eur ialc’hik ler.
— Sethu aze, emezan, ar pez a meuz da rei d’eoc’h, mez grit implij vad diouto. Houma, ar zervieten-ma, a ro da bep den ar pez a c’houlenner diganthi. Gant ar vantell-ma, an den a ve dindanhi a gerz ken buan hag an avel, ha na ve ket gwelet o vond. An hini a zigouezo gantan ar ialc’hik-ma a gavo kant skoed ennhi bep tro ma glasko. Grit brema al lodennou.
— Me, eme ar belek, a gavfe mad kaout ar vantell evid mont buan da gaout ar re glanv.
— Ar zervieten, eme al louzaouer, a ve mad d’in-me evid rei d’ar re glanv ar iec’hed.
— Me, eme Lanik, a jom ganen va c’hoant, ar ialc’h. Ganthi em
