Ne zeliér quet bout suéhet na hum scontéin mar santér poén é souffrein

Eus Wikimammenn
Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 225-227)



CHAPISTRE V.
Ne zeliér quet bout souéhet na hum scontein mar santér poén é souffrein.


M’HUM adresse dohoh, Guirhiés santel, én trouble é péhani em zaule er gùél ag er groéz. Me sant énan mé-memb ur boén vras doh er souffranceu. En disposition-zé a me halon em scont.


Mari.

Me mab, er boèn-zé a santet énoh n’hou rant quet cablus dirac Doué. Quement-cé a zou memb ur moyand de véritein davantage, mar doh perpet aboeissant d’é volanté.

A pe larér é cârai er Sænt er souffranceu, ne vennér quet laret en ou hârent dré natur.

Ind a huannadai rac ma ouent tud ; mæs ind hum rejouissai rac ma ouent crechénion. En natur a resistai, mæs er religion a driomflai ag en natur.

A hui a chonge ne oai quet bet bras me foén ar er halvar ? Ma n’en dès mam erbet n’hum afflige é ùélet en drougueu a arrihue guet he bugalé, péh quet bras ne zelias bout affliction mam Jesus, a, p’er gùélas é creis en tourmanteu hac en anjulieu ?

Ret vehai en dout câret Jesus quement èl m’er hâren, eit comprenein péh quer bras oai bet nezé me affliction.

Jesus ean-memb, ér jardrin a Olivet, a lausquas d’antréein én é galon en eah ag en tourmanteu hac ag er marhue.

Ne vennas quet m’en devehai é zivinité, péhani a rai ur bris infini d’é souffranceu, parreit doh t’ou ag ou santein.

Me mab, meit ma venneoh sincéremant én hou afflictioneu er péh a vèn en Eutru Doué, n’hum droublet quet a gaus d’er péh a basse én diabarh a hanoh énep d’hou volanté.

A pe arrihue memb guenoh dibatiantein a gaus d’hou ç’imur prompt, n’hum ziscouraget quet ; quement-cé a vehai hum rantein cablus, open hou tibatiantæt, ag ur faute neué.

Un orgueil secret é hum droublein rac ne vèr quet parfæt. Faible oh, ha Doué a hanaüe hou faiblesse. Un dén oh, ha non pas un æl.

Mab-dén ne éel quet passein é vuhé hemb gobér d’er bihannan ur faute distér benac, deustou n’en dès hanni é particuliér ne éel ha ne zeli pellat doh t’ou.

N’en doh quet bet conceuet én innoçance, èl on, nac èl-cé délivret a bep sort inclination d’en droug, nac ag en ol faiblesseu ha misér de béré é ma sujet mab-dén.

A pe achap guenoh ur hlêm benac, goulennet quentéh pardon guet Doué. Promettet déhou é éhùéhehet gùel arnoh hou ç’hunan. Goulennet eit quement-cé er secour ag é hræce. Antréet arré ér peah a hou calon, én ur veil arnoh guet mui a sourci.

Ur faute, ne vern péh sort é, ne éel quet bout reparet gùel eit dré en humiliation a santér a nehou.

A pe vehet én nean, é compagnoneah er Sænt, ne vehet quet mui sujet d’er pehet.


ER SERVITOUR.

O Rouannés er Sænt, pegours é teï er momant eurus-cé ! Pegours é vein-mé délivret ag en dougeance a offancein Doué, dougeance quer calet aveit ur galon péhani er hâr !

Deit ahoël, mam a hræce hac a viséricord, de secour hou servitour. Dihuennet-mé, dré hou protection puissant, doh en anemiset a me salvedigueah.


————