Karter-noz ér hléyeu

Eus Wikimammenn
◄   Ér hléyeu-diuenn Karter-noz ér hléyeu   ►


KARTER-NOZ ÉR HLÉYEU
————
PÉDEN ER GÉDOUR

7-27 a ùenholo.

« Custos, quid de nocte ? ».

(IS., XXI, II).


En tioelded ponnér e dénùas ardro d’ein,
Ar ledanded el lann liù en noz um lédé,
Ha me gleùas ur vouéh ar er hleu é pédein :
O péden er hadour pe gouéh gouleu en dé !

« Héol klanù en néanneu goanù, chetu éan oeit de guh,
Klehiér en Anjelus en des soñnet é Breiz ;
Marù é en oéledeu, hag er stéred e luh :
Lakeit ur galon grénù, o men Doué, é me hreiz.


« Um erbédein e ran d’Oh ha d’Hou Mam Mari,
Dioallet mé, men Doué, doh sponteu en noz dall,
Rak bras é me labour ha ponnér me ari :
Dirag talbenn er Frans deit é me zro gédal.

« Ya. Ponnér en ari. Ardran d’ein e choma
El lu. Kousket e ra. Me zo lagad el lu.
Ur garg divalaù é, her gout e ret. Hama,
Béeh genonn, me freder e vo skanù el er plu.

« Me zo er martelod de gartér, er gédour
E ya, e za, e ùél oll, e gleu oll. Er Frans
’N des men galùet de virein hé inour,
Kemennet hé des dein kenderhel d’hé drouk-rans.

« Me zo er Gédour bras én é saù ar er hleu.
Gout e ran petra onn ha me ouèr petra ran :
Iné Kornog, hé douar, hé merhed hag hé bleu,
Oll kened er bed é, en noz-man, e viran.


« Kér é péein er glod, marsé. Na petra vern ?
Hanùeu er ré kouéhet douar Arvor ou miro :
Me zo ur stéren splann ar dal Frans é lugern,
Me zo er Gédour bras ar saù aùit é vro.

« Kousk, o bro, kousk é peuh. Me rei kartér eidous.
Ha mar da de foénùein, hénoah, er mor german,
Bredér omp d’er herreg e ziùenn aod Breiz dous,
Kousk, o Frans, ne vi ket soliet hoah en taol-man.

« Eit bout aman, lesket em ès me zi, me zud ;
Ihuéloh é ’n dléad ’m es um staget dohton :
Na mab, na breur ! Er Gédour onn, beunek ha mud,
Ar harzeu er retér me zo ’r garreg vreton.

« ... — Neoah, liés a ùéh e rankan hirvoudein :
« Penos é mant ? Siouah, peur int, klanù martezé ! »
Men Doué, Hou péet truhé doh en ti e zo d’ein,
Rag n’em es kén ér bed meit er ré ’ouél duzé...


« Breman kousk, o mem bro, ’Ma men dorn ar men gléan.
Gout e ran er vichér, me zo goaz, me zo krénù :
En tam Frans ’dan me mir birùikén n’ ou do éan...

Petra onn diragoh, o men Doué, meit ur prénù ?

« — Pe saillan drest d’er bleu, ur vouhal é men dorn,
Me faotred ’lar marsé : « Arog, henneh zo gour ! »
Hag é tant ar me lerh ér fank, én tan, ér skorn...
Meit Hui, Hui ouèr eoalh n’en donn meit ur péhour.

« Hui, gout eoalh e ret pegen goann é m' inéanù,
Pegen krin me halon ha truhek me hoanteu ;
Ré liès em guélet, o Tad e zo én néanù,
E heuliein henteu ha n’é ket Hous henteu.


« Ragsé, pe streù en noz é lorheu dré er glen,
E grehér er hleuyeu pe gouska mem bredér,
Hou péet truhé dohein, cheleùet men goulen,
Deit, hag en noz e vo eidonn lan a splannder.

Doh me féhedeu koh, mem Doué, mem dioallet ;
Poèhet mé, poèhet mé é tan Hou Karanté
Ha m’ inéo lugerno én noz èl ur piled,
Hag arhèled Hou lu e vinn hanval dohté.

« Men Doué, men Doué, me zo er gédour ’n é unan,
Mem bro e fi arnonn ha mé nen doun meit pri :
Dakoret dein hénoah, en nerh e houlennan ;
Um erbédein e ran d’Oh ha d’Hou Mam Mari.