Ar Bleiz hag an oan
Oberennoù damheñvel pe handelvoù all zo ivez, gwelout Ar bleiz hag an oan.
An oanig paour a oa laouen
P’edo ’vragal ’kreis eur braden
A red enni eur oazig dour
Gant hec’h hiboudig flourik-flour.
Eur bleiz war yun o klask eur pred,
Siouas ! en deveus-hañ gweled ;
Choarzin a ra a-skrign e zent,
Hag e c’hourdrouz d’ezañ kerkent :
— Perak out-te ken dievez
Da zont da stravilhañ ma goez ?
— Autrou bleiz, ’me ’n oan, aonik-tre,
Na it ket d’ober droug d’i-me,
Ma autrou ker, ha me ho ped !
Evañ ho tour me na ran ked,
Na banne dour n’am eus evet
Abaoe ma ’z oñ war ar bet.
— Daoust e larez emoun gaouiad,
Pe n’em eus ket a zaoulagad ?
— Salv ho kras, autrou, pa evfen,
Stravilha ho tour ne rafen,
Pa ’z eo gwir emoun izelloc’h
Triouec’h kammed, evit nan oc’h.
— Tav d’iñ gant da zigareziou
Ha na glask mui ober tailhou :
Ha te gav d’it, gloanek pen-skañ,
Ne c’houzon ket petra larañ ?
Ouspen eur bloaz so e c’houzon
E teus drouk-komzet ac’hanon.
— Autrou ar bleiz, ho pet true,
Ha n’am sellit ket er c’his-se !
Eur bloaz so, ne oann ket ganet,
Pa n’emoñ ket c’hoas dizonet.
— Ma neket te, da vreur e oa.
— N’em eus hini. — Da genderv, ’ta,
Pe unan all demeus da re :
Etrezoc’h-c’houi e rit d’i-me,
Pennou-denved, ha chas, ha tud,
Gant ho teod fall pep seurt goall-vrud ;
Laret so d’iñ ; m’hen talvo d’eoc’h,
Rak me fell d’iñ beva en peoc’h ! —
Hag heñ war an oan ’vel bar-went…
Pa ziredas eur c’hi kerkent,
Eur pikol ki, ha da harzal :
— Deus d’hen talvout d’i-me raktal ! —
Gwilhaouig kæs, dal ma glevas,
Buhan d’ar c’hoad a zistroas ;
Hag an oanig david e vam,
Ha laret d’ei e oall-estlam.
Ma neket bepret ar gwella,
Abeg ar re grenv e ’r c’hrenva,
Ken a ve eur c’hrenvoc’h digouet ;
Goudeze, ne lavarañ ket.
