Mont d’an endalc’had

Ann intaonvès

Eus Wikimammenn
Emile Bouillon, 1890  (Levrenn II, p. 72-76)



ANN INTAONVÈS
____


   Me ’c’h a da gana d’eoc’h eur portret veritabl
Gret d’ann intaonvezed, mar be d’eoc’h agreabl,
Ha na lârin netra nemet ar wirionez,
Ar public c’houlennan da dest euz ma c’hostez.

   Ann ozac’h ’zo chomet claon-Tall war he wele :
— Hastet monet timad da gerc’had ar c’hure.
Gwasad ’ra d’ann ozac’h, fallâd war he wele :
— Redet, redet buhan, it da glasq ar c’hure !

   Ari ê ar bêlec, hac hen gwisket en gwenn,
Ar grucifi ’n he zorn, ar stol en he gerc’henn ;
Arri ê ar bêlec gant ar sacramantjo :
— Hastit, hastit tinad ! poent eo, ’raoc ma varvo !

   Recevet hen eus-he, en eur c’houezan ar goad,
War he gorf, var he fas, hen a ziscouez sec’had ;
He ziou geuz a zo ien, he daoulagad serret,
He ziou vron a em gloz, he ziou vreac’h astennet ;

   Ar roncon zo warnhan, êt ê en passiono,
Discouez a ra certenn ez ê tost ar maro...
Marv ez ê he fried ; hi a ouel hac a gri,
Inutil ê da zen sonjal hi c’honsoli.


   Pocad a ra d’ezhan, pocad d’he bugale,
Lavaret a ra crenn penaoz hi a garrie,
Ia, a garrie beza marv hac êt da genta,
Dousoc’h ez eo mervel eget ez ê beva.

   Liennet ê ar c’horf, war ar banc astennet :
Ar groaz ’zo uz d’he benn, ar goulaou allumet...
Savet ez ê ar c’horf, ive ann torchou coar ;
Savet ez ê ar c’horf, evit mont d’ann douar.

   Laket ê ann arched neuze ebars ar c’har ;
He hirvoud, he estlam ’zo braz, hac he glac’har.
Avanz ’reont en heut, evit mont d’ann iliz ;
A-benn eun hanter heur, ez eo finn ann offiz.

   Pa ziskennas ar c’horf evit monet er be,
Peb den sur a grede e rentje hec’h inc.
Eur vaouès madelezus a zeu dre garante
Da gonsoli ’n intaonvès, ive he bugale.

   — Inutil eo daelou, inutil eo glac’har,
Marv ez ê ho pried, hac êt bars an douar ;
Na sonjit mui en-han, hen na sonj ket enoc’h ;
Perac gouela d’ezhan ? Na eo ken evidoc’h.

   Arsa ta, ma c’homar, me ’c’h a d’ar gêr breme
A-benn eiz dez aman, me retorno arre.
— Hastit ’ta, ma c’homer, deut kenta ma c’hallfet,
Rac ken a viot arri, me a vô chagrinet.

   Arri eo ar gommer da welet ’n intaonvès :
— Deizmad d’ach, ma c’hommer, penaoz a ret hirie ?
Penaoz a ret hirie, commer, l’âret d’in-me ?
— Commanz a ran repoz, debri tammou ive ;

   Na on ket ken brema ken trist ha ma ’z on bet,
Joaüsoc’h ma c’halon, ha libroc’h ma speret.
— Arsa ’ta, ma c’hommer, na ê ket poen sonjall
Ramplaci ho pried ha comerret eun all ?

   — Evit-se, ma c’hommer, credet mad, na rin ket,
Rac touët ’m eus d’ezhan n’am bije ken pried.
— Bo ! bo ! contadennou ; leou grêt dre c’hlac’har
’Zo traou malapropos, me ma unan hen goar.

   Pa oann intaonvezet, me ’m boa touët ive
Penaoz birwikenn paotr na gouskje em guele :
Doue na zalc’h ket compt demeus ar sort leou,
Rèd e beza contant a urzou ann Aotrou.


   — Eleal, ma c’hommer, me zimezfe awalc’h,
Na mar cavjenn unan hen talvefe er vad ;
Na mar cavjenn unan hen dije talveet,
Mès allas! ma c’hommer, mes allas ! na tin ket !

   — Eleal, ma c’hommer, mar na oa nemet mad,
Me gavo unan d’ac’h certenn hen talvô mad :
Butun na c’hoariou n’ez int ket diout-han ;
Eul liard, en pad ar bloaz, na zeui ket da foetan.

   — Eleal, ma c’hommar, mar ê gwir a lâret,
Henès ê ar gwir bortret euz ma c’henta pried ;
Henès ê ar gwir bortret euz ma c’henta pried,
Laret d’ân dont d’am gwelet, na vô ket refuset.

   Arri ê ar galant d’welet ann intaonvès :
— Demad d’eoc’h ma servijer ! — D’eoc’h ive, ma mestrès.
— Breman n’man ket ar c’hiz gant ann intaonvezed
Chom pell da em darempred ; evit me na rin ket.

   Lâret d’in, den iaouanc, ha me a zo d’ho crad,
Rac c’hui ’zo d’am hini, m’hen zinfe gant ma goad !
Ar gwaz a lavar d’ezhi penaoz ez ê contant,
Ha laket ’zo etrezhe eun devez exellant ;

   Ha laket ’zo etrezhe eun devez exellant,
Keront ha mignoned rac hol ez oant contant.
Et ez int d’ann iliz, ann dimizi ’zo grêt,
Laket ez ê ann deiz da ober ann eured.


_____________