Ag er vuhé interior

Eus Wikimammenn
Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 155-160)


CHAPISTRE XIX.
Ag er vuhé interior.


DOH Mari é particuliéremant é jauge er guirieu en dès prononcet er Speret-Santel : Ol gloër er verh a Sion a zou én diabarh a nehi.

Er péh a ouyamb ag hé œvreu extérior n’en dé nitra é comparage er péh a bassai én diabarh a nehi.

Hum represantet er Uirhiés-cé, ha mam assamble, én hé zy a Nazareth. Antréet én hé intérior, ha studiet er péh a basse én ou.

Mæs pihue a éellehai laret péré oai hé haranté, hé santimanteu, hé desirieu ? Pihue a éellehai laret er péh a bassai én inean caër-zé ?

Hui hemb quin, ô men Doué ! hé occupai tout a béh ; énoh hac aveit oh é rai ol hé œvreu.

Hui a oai perpet én hé speret ; hi hou cuélai én ol dreu crouéet. Nitra ne éellai lemel hé chonge a hanoh, rac ma oh tout aveit hi é peb tra.

Hé jugemanteu a oai réglet ar hou furnès éternel, hé œvreu conduyet dré hou speret, hé diviseu dré hou caranté.

Séparet doh er bed corromplet, Mari hum occupai guet hé Doué hac ag en affærieu ag hé stad guet ol el liberté a béhani é jouisse un inean péhani n’en dès mui meit intantioneu pur ha chongeu mad.

Penaus-benac ma hé deoai, dré ur græce spécial, ur bouvoër antiér ar ol er santimanteu a hé halon, hi a éhuéhai neoah guet er brassan sourci eit hé chairrein doh ol er péh a éellai hé distroein a Zoué.

Hi é devehai hum rebreichet ur garante, un intantion, un desir péhani ne vehai quet bet revé Doué, hac é péhani n’hé devehai quet clasquet hé hloër.

Gùélet a rér, dré er scùir-zé, é petra é consiste er vuhé intérior. Consistein a ra é éhuéhat arnamb hun hunan, ar hun halon, eit ma vou ol hé haranté hac hé santimanteu de Zoué ; ar hun speret, eit ne vou nitra ne chervigeou de sehuel é chongeu trema Doué.

En éhuéh-cé a zou èl ul lagat perpet digueor, péhani a zifforh er péh a za ag en natur eit resistein doh t’ou, hac er péh a za a hræce Doué eit en héli.

Dré en éhuéh-cé, ni a obten er græce hac en nerh d’obér ol hun œvreu én intantion a bligein de Zoué.

Hemb en éhuéh-cé é rér liés fauteu ha colleu bras ; mæs guet en éhuéh-cé, hemb gobér œvreu extraordinær a zianvès, é rér liés en acteu caërran a vertu.

Péguement a Ermittet santel hac a Uirhiéset a zou arrihue é rang ihuellan er-ré eurus, hemb quin mérit meit en hani ag er vuhé interior.

Ne danhouéhet jamæs er peah, hac er joé-zé péhani a za ag er Speret-Santel, ma n’en doh un dén intérior.

En dén interior a ouï hum bossédein. El ma éhuéha ar nehou é hunan eit hum oarantéin doh er harantéieu-zé, péré a ouni en inean hac hé laca ér sclavage, ean a gonserve er peah ag er galon bet hac én occasioneu péré a éel discar ur batiantæt ordinær.

Mæs en dén extérior, é contrel, hum néance, hum bresse, hum dracas eit cant bagatel péré ne véritant quet ma chongeou én ai, ha quement-cé el laca de gol é repos hac é dranquillité.

En dén intérior ne hanaüe quin furnès méit en hani a zou revé Doué ; furnès péhani, én ur ziscoein dehou er vanité ag en treu ag en doar, a saüe é chongeu hac é zesirieu bet er gontamplation ag er madeu ag en nean.

En dén extérior ne juge meit revé er bed ; ean a sel èl tud diavis, pé memb fol er-ré ne jugeant quet èl d’ou.

En dén interior a éhuéha hemb cesse ar é squêndeu, guet eah a vout trompet guet-ai ; en dén extérior a juge peb tra, hac hum gondui é peb tra dré e squêndeu, hac a ra tout dehai.

Laqueit hou pligeadur é chongeal é Doué, é clah Doué é peb tra, é obér tout aveit Doué, ha hui hou pou én diabarh a hanoh ranteleah Doué.

Hui a vou er gùir servitour-zé a béhani é conze Jesus, péhani a ador Doué é speret hac é gùirioné.

Perac é ma perpet el lod muihan ag en dut én trouble ? Perac é mant-ind perpet doh hum glemme ? Rac ma conduyant ur vuhé antiéremant extérior. N’hum occupant meit guet en treu ag en doar.

Bout-zou memb tud péré a zisco, dré er fæçon ma vihuant, bout perpet guet Doué, ha péré n’en dint quet er péh ma tiscoant bout. Ou halon a zou partaget dré ur foule a garantéieu inutil ; ou speret a zou distroeit dré un infinité a chongeu væn.

Guet Doué hemb quin é ma ol chongeu en dén intérior. Guet Doué hemb quin é ma é attantion hac é galon. Tout a hend aral, memb en treu caërran, n’en touchant quet.

Ret-é réglein en extérior dré en intérior ; mæs el lod muihan a ra er hontrel ; én ai en extérior a règle hac a gorromple en interior.

Gouyet enta chom én diabarh a hanoh hou ç’hunan ; n’hum ret d’en treu ag en dianvès, meit quement él m’er goulen Doué ; ha memb a p’hum rehet dehai, dré hou stad, héliet græce Doué, péhani hou calhue d’en diabarh a hanoh eit examinein inou péré é hou carantéieu hac hou ç’intantioneu.

Ne gredet quet penaus er vuhé intérior n’en dé jaugeable meit doh certæn stad hac é mara amzér.

Hi a éel hum gavouit guet en devérieu ag er stad, ne vern péh sort ind, memb guet er sourci, hac en ambarras brassan.

Éellein a rér hé fratiquein ér malheur èl ér bonheur, ér hlinhuet èl ér yehet, él labour èl ér repos, én amzér ag en tampest hac ag en tantation, èl én amzér ag er halme hac ag er peah.

Ne vern é mèn na penaus en hum gavet, hui a éel dichen én hou interior eit examinein petra a basse inou.

Mæs surtout pratiquet en excelciceu ag er vuhé intérior, mar hou calhue Doue de gondui er-réral. Ma ne impléet er moyant-cé a barfection, hui hum reï rai d’en œvreu extérior, ha hui hum glascou hui-memb mui eit ne glasquehet Doué.

Hac open, Doué n’hum chervigeou quet a hanoh eit secour en ineanneu d’avance én hent ag er vertu ; car penaus é éelleoh-hui lacat er-réral de bratiquein er péh ne hanaüet quet casic.

————