Ag er breparation d’er marhue

Eus Wikimammenn
Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 262-265)


CHAPISTRE XVI.
Ag er breparation d’er marhue.


OL buhé er Uirhiés glorius Vari a zou bet ur breparation continuel d’er marhue.

Guet a vériteu ne chairras-hi durant ur vuhé a dri-uguênt vlai ha davantage, passet tout a béh én excelciceu ag er garanté divin !

Hé haranté aveit Doué a gresquai é peb momant, hac hum gavas quer parfæt én ær a hé marhue ; ma varhuas quéntoh dré en nerh a hé haranté eit dré glinhuet.

Queméret scùir ar er Uiriés-cé, én ur gonsacrein de Zoué ur vuhé n’en dès chet reit teoh eit bout pinhuic ar en doar, eit bout inouret, estimet, mêlet ; mæs eit er chervigein ha gouni, doh er chervige, ur recompanse éternel.

Nac hou pehai-hui ol er madeu ag er bed-men, nac é commandeoh-hui ar ol en dut ag en doar, én ær ag er marhue petra a chommou guenoh ? Forcet vehet de gùittat tout, ha tout hou quitteï.

Ne chom, én ær ag er marhue, quin mad meit en hani a rér aveit Doué durand er vuhé.

Deit de vout aviset ar goust quement a grechénion péré ne chongeant ér marhue meit én achimant ag er vuhé, ha péré a varhue guet er chagrin horrible n’en dout reit meit un dé benac, marcé memb meit un æriad benac d’en affær vras ag ou salvedigueah, aveit péhani n’en dé quet rai labourat durand ol er vuhé.

N’en dès chet a fin d’en nombre ag er-ré diavis. El lod muihan ag en dut a zou haval doh unan ne chongehai a breparein er péh a zou necessær aveit ur voyage, meit a pe vehai arrihue en amzér de barti.

Haval-ind doh ur hriminel péhani a anjuliehai é juge ér momant ma ya de vout juget, pé a chongehai a hum zivertissal ér momant ma vèr d’er hasse ar er-chalfaut.

Passet hou puhé én ur chongeal é achihuou, ha n’hum staguehet quet doh t’hi. Passet hou puhé é chongeal én éternité a zei ar hé lerh, ha hui hé fassou én ur fæçon crechén.

Calz a dut ne vennant quet chongeal ér marhue, rac ma en dougeant ; mæs en nemb a fal dehou n’en devou quet léh d’en dougen, a zeli chongeal liés én ou hac hum breparein continuellemant dehou.

Ur vuhé santel a zouça er chonge ag er marhue, hac er chonge ag er marhue a secour de gondui ur vuhé santel.

Douget ne zehai er péh hou rejouis hinihue de reign chagrin deoh én ær ag er marhue. Eit hou pout consolation én ær ag er marhue, laqueit durand hou puhé hou pligeadur ér vertu.

A pe vehai ret merhuel hinihue pé arhoah, a hui a vehai prest de gomparissein dirac hou Juge ? Péh pénigen e hoès-hui groeit ? Péh mériteu e hoès-hui chairret ?

Profitet enta ag en déieu a chom guenoh. N’éellet quet degas èn amzér passet én dro ; mæs hui a éel er reparein. Doué ne asten memb hou puhé meit eit quement-cé.

A hui a vihuou hoah pêl-amzér, pé a hui a varhuou édan bèr ? N’er gouyet quet. Gouyet ahoël é varhuehet, a lar Doué, en ær ne chongehet quet.

Mar éellér merhuel é peb momant, ret-é enta é peb momant bout prest, én ur lacat sonn ér speret penaus é ma doh er marhue-é é ma staguet en éternité.

Pedet Rouannés en nean de drugairécat Doué aveit oh ag en amzér a lausq hoah guenoh eit hum breparein, ha pedet-hi d’obtenein deoh er græce d’obér un implé santel a nehou.

Hui a reï un implé sanfel a nehou, mar groet ol hou ç’œvréu èl a pe zeliehai pep unan a nehai bout en deüéhan a hou puhé.

Eit merhuel santélemant, é ma ret merhuel guet fé, guet espérance ha guet caranté. Groeit liés en acteu ag er vertuïeu-zé durand hou puhé, ha béent hou préparation principal d’er marhue.

Hac hou péet chonge ne ouyér quet calz petra é gobér acteu a vertu én ær ag er marhue, ma né vèr bet accustumet d’ou gobér durand er vuhé.


————