Peden er Gédour (Annales de Bretagne, 1917)

Eus Wikimammenn

Oberennoù damheñvel pe handelvoù all zo ivez, gwelout Péden er gédour.

Plihon et Hommay, 1917  (p. 434-436)



Peden er Gédour.


En tioélded ponnér e diuàs ardro d’ein,
Ar ledanded el lann liù en noz um lédé,
Ha me gleùas ur vouéh ar er hleu é pédein :
O péden er hadour pe gouéh gouleu en dé !

Héol klanù en néanùeu-goanù, chetu éan oeit de guh ;
Klehiér en Anjelus en des sonnet é Breiz ;
Marù é en oéledeu, hag er stéred e luh :
Lakeit ur galon griù, o men Doué, é me hreiz.

Um erbédein e ran d’Oh ha d’Hou Mam Mari ;
Dioallet mé, men Doué, doh skonteu en noz-dal,
Rag bras é me labour ha ponnér me ari :
Dirak talbenn er Frans deit é mé zro gédal.

Ya, ponnér en ari. Ardran d’ein e choma
El lu, Kousket e ra. Me zo lagad el lu.
Ur garg divalaù é, her goût e ret Hama,
Béeh genein, me fredér e vo skanù el er plu.

Me zo er martelod de gartér, er gédour
E ya, e za, e ùél oll, e gleu oll. Er Frans
N des men galùet hineah de virein hé inour,
Kemennet hé des d’ein kanderhel d’hé droug-rans.

Me zo er gédour bras én é saù ar er hleu.
Gout e ran petra onn ha me oui petra ran :
Iné Kornog, hé douar, hé merhed hag hé bleu :
Oll kened er Bed é, en noz-man, e viran.

Ker é péinn er glod marsé. Na petra vern !
Hanùeu er ré-kouéhet douar Arvor ou miro :
Me zo ur stiren splann ar dal Frans é ligern,
Me zo er gédour bras ar saù aùit é vro.

Kousk, o bro, kousk é peah. Me rei kartér eidous.
Ma ruar da de foéùein hineah er mor german,
Bredér omb d’er herreg e ziùenn aud Breiz dous :
Kousk, o Frans ! ne vi ket soliet hoah en taul-man.

Eit bout aman, lesket em es me zi, me zud.
lhùéloh é in héad éh onn staget ohton :
Na mab, na brér ! Er Gédour, onn, beunek ha mud,
Ar harzeu er retér me zo ’r garreg vreton.

Neoah, liés a ùeh e rinkan hirvoudein :
Penaus é mant ? Siouah, peur int, klanù martezé…
Men Doué, hou péet truhé doh en ti e zo d’ein,
Rag n’em es kin ér bed meit er ré ’ouil azé.

Breman kousk. o mem bro ! Ma men dorn ar men gléan
Gout e ran er vichér, ur goaz onn, me zo krénù :
En tam Frans ’dan me mir birùikin n’ou do éan…
Petra onn diragoh, o men Doué, meit ur prénù ?

Pe saillan drest d’er bleu, ur vouhal é rnen dorn,
Me fautred ’lar marsé : « Arog ! henneh zo gour ! »
Hag é tant ar me lerh ér fank, én tan, ér forn…
Meit Hui, Hui ouér eoalh nen donn meit ur péhour.

Ragsé, pe streu en noz hé lorheu dré er glen,
E grehér er hleuyeu pe gouska mem bredér
Hou péet truhé dohein, cheleùet men goulen,
Deit, hag en noz eidonn e vo lan a splannder

Men Doué, men Doué ! Me zo er gédour ’n é unan,
Mem bro e fi arnan ha mé nen donn meit pri :
Dakoret d’un hineah en nerh e houlennan,
Um erbédein e ran d’Oh ha d’Hou Mam Mari.


Kalan-goanù 1916 (Novembre 1916)

BLEIMOR.